De Amerikaanse countryrockband The Flying Burrito Brothers werd in 1968 in Los Angeles opgericht door Gram Parsons en Chris Hillman, beiden voorheen van The Byrds. Andere leden waren toen Pete Kleinow en Chris Ethridge. De band wordt nog steeds gezien als een van de voorvaderen van de Americana-stijl, zonder welke latere bands als The Eagles of Poco niet hadden bestaan. Eagles-gitarist Bernie Leadon was van 1969 tot 1971 lid van The Burritos. De invloed van violist Byron Berline zette de band ook op het spoor van de bluegrass. Hun allereerste LP "The Gilded Palace of Sin" is volgens muziekkenners een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Na de release van hun tweede album "Burrito Deluxe" in 1970 werd Gram Parsons wegens overvloedig drank- en druggebruik, uit de groep gezet. Het derde album "Flying Burrito Brothers" uit najaar 1971, werd geen commercieel succes, met als gevolg dat na de contractueel verplichte tournee de groep in 1972 uit elkaar viel, maar hervormde zich twee jaar later met een nieuwe bezetting. Na uitgebreid te hebben getourd, namen The New Burritos "Flying Again" op, dat in 1975 werd uitgebracht op Columbia, en een jaar later het door critici geprezen "Airborne".

In januari 1972 was de band op tournee in Nederland, de concerttour heette 'Six days on the Road'. Het recht op de naam van de band bleef bij Rick Roberts. Zij bleven onder die naam in steeds wisselende bezettingen toeren en albums opnemen, zoals "Still Going Strong" in 2018. Alleen Kleinow, die nadat hij de band verliet, een carrière als sessiemuzikant begon, heeft nog regelmatig in de nieuwe bezettingen meegewerkt. Tijdens hun tournee ter ondersteuning van hun vijfde studioalbum, "Airborne", traden de Brothers op 4 oktober 1976 op in de uitverkochte Post- Aula in Bremen, en was meteen ook hun enige concert in Duitsland. Dit nooit eerder beschikbare album bevat veel van hun klassieke nummers samen met enkele bluegrass-normen. Ten tijde van deze opname hadden de Brothers al talloze bezettingswisselingen ondergaan, waaronder Gram Parsons, Pete 'Sneaky Pete" Kleinow was het enige overgebleven lid van een groep die aantoonbaar aan het hoofd stond van de countryrock-explosie, hoewel de band nooit dezelfde mate van bekendheid bereikte als de Byrds, de Eagles en Commander Cody. In de loop der jaren bouwden de Burrito Brothers een fanbase op voor hun energieke liveshows, getuige deze opwindende set van een gereconstrueerde line-up met Clyde 'Skip' Battin (bas), pedal steel legende, "Sneaky" Pete Kleinow, Ed Ponder (drums), Floyd August 'Gib' Guilbeau (viool/zang) en Joel Scott Hill (gitaar/zang). Het resultaat was dan ook een Americana-pareltje van de toen drukke en hardwerkende countryrockers.

De band trapt af met het korte, instrumentale "Shenandoah Valley Breakdown" en rolt door een selectie van bierdrinkmuziek gemengd met verschillende romantische ballads. Even verder aan kant A plaatst de meer klassieke melodie "Dim Lights, Thick Smoke" het publiek midden in een honky tonk terwijl Guilbeau zijn Cajun-erfgoed via zijn viool kanaliseert. Nog beter is de meeslepende versie van "Diggy Diggy Lo", oorspronkelijk een hit voor Rusty & Doug, met Cajun-superster Doug Kershaw op de viool. In de Burritos-versie wisselen Kleinow en Guilbeau geïnspireerde solo's uit, wat het nummer tot een uitschieter maakt. Ander hoogtepunt vinden we meteen op kant B met Guilbeau's originele "Toe Tappin' Music", dat perfect samengevat wordt door de titel. Het daarop volgende "Bordertown" is een ballad over een verloren liefde, ten zuiden van de grens. Opnieuw voegt de combinatie van Guilbeau's viool en Kleinow's steelgitaar verschillende lagen emotionele resonantie toe aan de uitvoering. De laatste drie nummers laten de Burrito's op hun best horen. Want na "Waitin' For Love To Begin" scheuren ze met "Truck Drivin' Man", het vereiste truckerslied meteen door. Kleinow en Guilbeau maken in deze song vurige solo's rond meer fijne vocale harmonieën. Het energieniveau wordt nog hoger op het afsluitende en vlammende "Orange Blossom Special", waarin we het collectieve instrumentale talent van de band in volle glorie horen en dit tot groot genoegen van het publiek in deze Duitse stad.

De kruising tussen country- en rockmuziek is al decennialang een vruchtbare bodem voor artiesten. En de blues ligt altijd op de loer wanneer ze elkaar ontmoeten, en is een hoeksteen voor beide. Deze versie van de Flying Burrito Bros was bedreven in het mixen van elementen van alle drie muziekvormen, wat resulteerde in wat toen een hybride brouwsel was dat vandaag de dag nog steeds relevant klinkt. Fans van countryrock zullen dit livealbum van deze band zeker willen beluisteren.